Maaga akong gumising para hindi abutan ng tindi ng sikat ng araw sa paglalakad. Kinuha ko ang paboritong baso para magtimpla ng kape. Isinunod ko na rin ang plato at kutsara't tinidor. Dumiretso na ako sa lamesa. Inikot-ikot ko ang kutsara sa tinimplang kape. Humigop ng kaunti upang unti-unting magising ang aking diwa. Maya-maya pa ay tumayo ako at binuksan ang telebisyon.
Katatapos lang ng halalan at laman ng balita ang mga bagong proklamang senador na ultimong mga bagong bayani na mag-aahon sa bayan sa kumunoy ng kahirapan. Kasalukuyang iniinterview ng host si Senator no.7. Matikas at maganda ang suot nito. Kasing plantsado ng puti nitong damit ang kanyang dila sa galing sa pagsasalita. Hindi na nakapagtataka dahil nanggaling ito sa isang kilalang pamilya. Pagbibigay daw ng maraming trabaho ang numero uno sa listahan niya. Parang biglang pumait ang lasa ng kapeng iniinom ko. Kaya naman pintay ko na ang telebisyon at dumiretso na sa banyo. Pilit na nilinis ang mga dumi ng kahapon.
Pagkatapos maligo ay pumili na ako ng komportableng damit na magiging kapareha ko sa paghahanap ng trabaho. Kinuha ko ang pares na simple pero mainam pa rin para sa pupuntuhan kong kumpanya.
Nagmamadali akong nagbihis at nag-ayos ng sarili. Kaunting pahid ng pulbos at lipgloss. Dyahe maglagay ng makapal na lipstick at make up sa ganitong kainit na panahon.
Matapos ayusin ang mga gamit, dinampot ko na rin ang tatlong piraso ng puting papel na susukat umano sa pagkatao ko.
