Sa Pahina ng mga Aklat (Isang Pagtatangka)

Minamasdan ko siya sa gilid ng aking mga mata. Parang puting papel na nililipad ng hangin sa kawalan ang gaan ng kanyang mga kilos. Naaaliw ang aking mga mata habang pinapanuod siyang nilalagpag at nililigpit ang mga pinggan sa ibabaw ng lamesa. Tinitingnan ko siya ngunit hindi niya ako nakikita.

Isa akong masugid na tagabasa ng kanyang mga iniisip at galaw. Parang isang librong puno ng iba't ibang kwento ang kanyang pagkatao. Marahan kong hinahaplos ang bawat pahina ng kanyang buhay. Hinahayaan kong maglakbay ang aking imahinasyon. Hinahayaan ko ang aking sarili na matuwa, malungkot at magulat sa mga ideyang nakalatag sa aking harapan. Lagi ko siyang iniisip ngunit  hindi niya alam.

Hindi ko na mabitawan ang aking librong binabasa. Nalulunod na ako sa mga salita at emosyon. Unti-unti akong nagiging isang karakter sa aklat. Isang karakter na maaring talakayin at kilalanin sa buong kabanata. Ako ay isang protagonista sa aking sariling imahinasyon ngunit, isang antagonista naman sa bersyon ng iba. Minamahal ko na siya ngunit minamahal niya'y iba.

Hanggang sa ang mga salita ay nawalan ng kahulugan. Hanggang ang mga natagpuang kahulugan ay naging malungkot na emosyon. Hanggang sa ang emosyon ay naglaho.

....Tinitingnan ko siya ngunit hindi niya ako nakikita...
.....Lagi ko siyang iniisip ngunit  hindi niya alam.....
.....Minamahal ko na siya ngunit minamahal niya'y iba....