“That was just three hours. But it is one of the best three
hours of my life. We played and we had fun.”
Isa na namang first time esperience. Nakasakay ako ngayon sa
LRT pauwi. Pinili ko na lang magsulat dahil nilalabanan ko ang antok. Antok na
dala ng pagod. Parang mga batang paslit na excited sa paghawak ng raketa.
Hinahabaol ang bola saan man ito magpunta. May mga sandaling hindi kami
nagsasalita, ngunit nagkakaintindihan naman an gaming mga raketa at bola. Para
kaming mga musmos na naglalaro sa kalsada. Walang pakialam sa pawis at sa
itsura. Ineenjoy ang bawat minuto at oras na kami’y magkasama.
“That was just three hours. But it is one of the best three hours of my life. We played and we had fun.”
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento