Bawal Pag-usapan

Hindi ko alam kung paano ko sisimulan ang blog ko ngayong araw. Nais kong ikwento ang mga nangyari pero hindi ako sigurado saan magsisimula.

However, let me just start with this phrase; “Loving someone doesn’t necessary mean you have to be in relationship with him/her. You can love without owning that person, because no one owns anyone.”

Noong high school ako, nagmamadali akong ma in love. At tulad ng ibang kabataan, gusto kong maranasan yung inilalarawan nilang “heaven” kapag kapiling mo yung taong nagbibigay ng kahulugan sa pagtibok ng puso mo.  Kaya naman gusto ko agad magkaroon ng boyfriend.

Pero mali pala, sa kadahilanang kahit na hindi mo kasintahan ang isang tao, pwede mo pa rin siyang mahalin. Kaya nga hindi ako naniniwala sa prinsipyo ng give and take. Because when you give, you should not expect anything in return. You give, because you love and not because you are expecting to gain something. Kung ang prinsipyo ng give and take ang paiiralin, sa aking palagay, lagi lang tayong masasaktan. Lagi lang tayong mabibigo at aasa.

Kanina, naglalakad kami sa kahabaan ng Ocampo St. Ramdam ko talaga ang pagsakit ng paa. Pinupulikat ako. Pero bale wala ang sakit kasi siya ang nasa tabi ko. Naglalakad kami habang tinatanglawan ng buwan sa langit. Tila isa itong mata na nagbabantay at kinikilig sa manaka-nakang pagdidikit ng aming mga braso. Habang magkausap kami, nais kong hawakan ang kanyang mga kamay. Malalim na rin ang gabi ngunit ayoko pang umuwi dahil makalipas ang halos tatlong taon, ngayon na lamang kami nakapag-usap ng ganito. Ibinahagi niya ang mga bagay na hindi niya naibabahagi sa iba. Nagbukas siya ng sarili, at ikinuwento ang lamang ng isip niya. He shared about his dreams, goals and also frustrations. Muli ko rin namang binuksan ang puso ko para sa kanya. Komportable akong kasama siya, naibabahagi ko rin sa kanya ang mga bagay na bihira ko ikuwento sa ibang tao. Para siyang walking diary. Pero isang topic lang naman ang hindi ko kayang sabihin sa kanya ng personal, at ito ay ang katotohanang espesyal at mahalaga siya sa akin. Hindi ko alam kung ito na nga ba ang pag-ibig o simpleng romance lang. Because as they say, romance is easy, love is not. Gayunpaman, batid ko naman na may espesyal siyang lugar sa puso ko. Isang lugar na binuksan ko lamang para sa kanya at siguradong wala nang makakapasok pang iba.

Minsan na siyang dumaan at pagkatapos ay agad ring lumisan. At ngayon, muli na naman siyang naligaw sa dating landas na tinahak. Bagama’t iniwan niya itong baku-bako noon, muli siyang pinayagang pumasok.