Sa paglapat ng ating mga palad
Nakita ko ang lawak ng langit
Napasilip ako sa nakangiting buwan
Nabura ang bagabag ng kalooban
Dahan-dahan kong susuyurin
At kakalabitin
Ang inaagiw na gitara sa sulok
Lalapatan ng tunog ang bawat pagtibok
Sa mundong walang tinig
Lilikha ako ng musikang magsasayaw sa’yo
Tanglaw ang ‘di mabilang na tala
Iindayog tayo sa melodiya ng ating puso
Liliparin ng hangin
Ang lungkot ng nakaraan
Magkahawak-kamay na lilibutin
Ang bagong lansangan
At kung dumating man
Ang oras ng pamamaalam
Sana’y iyong laging matandaan
Na minsan, lumundag tayo sa kawalan
ayos..magsulat ka pa....
TumugonBurahinMaraming salamt sa pagbasa ng blog ko. :) Nakakataba ng puso
Burahinnaalala ko 'yung mga panahong may gana pa akong sumulat ng ganitong klase ng tula:
TumugonBurahin"may umaawit gamit ang tinig
sa pagbuka ng bibig may himig na maririnig
may lilikha ng awit na karanasan ang gagamitin
tatagos sa puso bawat katagang sasambitin
walang hiwaga at talinghaga sa mga sining at kanta
kung 'di nagmula sa puso ang bawat piraso ng obra
walang pagmamahal kung walang pagpapahalaga
kung ang pag-ibig ay ibig (lamang) ay pagnanasa
may pag-ibig sa sining, may sining sa pag-ibig"
'Wag magsawang sumulat. :)